διχῶς

δίψα

δίψαισι
δίψα, ης () [] soif, Il. 22, 2 ; δ. τε καὶ λιμός, Il. 19, 166 ; πεῖνα καὶ δ. Plat. Rsp. 585a, la faim et la soif ; δίψῃ ἐξώλλυντο, Ath. 457c, ils mouraient de soif ; au plur. Arstt. Nic. 7, 14, 5 ; fig., c. à d. désir ardent, Pd. P. 9, 108 ; Plat. Rsp. 437d ||
E Ion. δίψη, Opp. C. 4, 339.
Étym. pré-grec.