δίπρῳρος

δίπτερος

διπτέρυγος
δί·πτερος, ος, ον [ῐ] à deux ailes, diptère, Arstt. H.A. 1, 5, 12 ; t. d’archit. entouré de deux rangs de colonnes, Vitr. 3, 1, 21.
Étym. δίς, πτερόν.