δίσεφθος

δίσηϐος

δίσημος
*δίσ·ηϐος, seul. dor. δίσ·αϐος, ος, ον [ᾱ] deux fois jeune, devenu jeune une seconde fois, Anth. 15, 26.
Étym. δίς, ἥϐη.