Διζηρός

δίζησις

διζήτωρ
δίζησις, εως (ἡ) recherche, Parmén. (Plat. Soph. 237a, cf. 258d) ; Sext. 394 ||
E Gén. ion. -ιος, Parmén. l. c.
Étym. δίζημαι.