διωγμός, οῦ
(
ὁ)
1 poursuite, Eur. I.T. 1435 ; DS. 3, 38 ; au plur.
Eschl. Suppl.
1046 ; Eur.
Or. 412 ;
Plut. M.
483e ;
particul. poursuite à la chasse,
Xén. Cyr.
1, 4, 21, etc.
||
2 persécution,
NT. Matth.
13, 21 ; Ap.
8, 1 ; Clém.
1, 1293 ; 2, 629
Migne.
Étym.
διώκω.