δοιδυκοποιός

δοιδυκοφοϐά

δοίδυξ
δοιδυκο·φοϐά (ἡ) [ῡ] qui redoute le bruit du pilon, ép. de la goutte, Luc. Trag. 200.
Étym. δοίδυξ, φόϐος.