δονακοδίφης

δονακόεις

δονακοτρεφής
δονακόεις, όεσσα, όεν [ᾰ]
1 rempli de roseaux, Eur. Hel. 209 ||
2 préparé au moyen de gluaux (piège) Anth. 9, 273 (ion. acc. δουνακόεντα).
Étym. δόναξ.