δοξαστικός

δοξαστικός, ή, όν, apte à se faire une opinion, Plat. Theæt. 207e ; Arstt. Nic. 6, 13, 2 ; δοξαστικὴ ἐπιστήμη, Plat. Soph. 233c, l’art de conjecturer.