δραίνω

δράκαινα

δρακαινίς
δράκαινα, ης (ἡ) [ᾰκ]
1 dragon femelle, Hh. Ap. 300 ; Eur. Bacch. 1357 ; fig. Eschl. Eum. 128 ; Eur. I.T. 286, etc. ||
2 p. anal. fouet, Ar. fr. 606.
Étym. δράκων.