δρακοντόκομος

δρακοντολέτης

δρακοντόμαλλος
δρακοντ·ολέτης, ου (ὁ) [ᾰ] destructeur du serpent (Python) ép. d’Apollon, Anth. 9, 525.
Étym. δράκων, ὄλλυμι.