δραστήρ

*δραστήρ, seul. ion. δρηστήρ, ῆρος (ὁ) serviteur (litt. celui qui fait la besogne) Od. 16, 248.

*δραστήρ, seul. ion. δρηστήρ, ῆρος, adj. m. fugitif, Babr. 6, p. 406 Cor.