Δρυαντιάδης

δρυάς

Δρυάς
δρυάς, άδος () seul. gén. pl. δρυάδων, pièces formant la quille d’un navire, Plut. M. 312e (conj. δρυάκων, de *δρύαξ, m. sign.).
Étym. δρῦς.