δρυοτομική

δρυοτόμος

Δρυοῦσσα
δρυο·τόμος, ου (ὁ) [ῠ] charpentier, Es. 168 Halm ||
E [ῡ] Q. Sm. 1, 250.
Étym. δρῦς, τέμνω ; cf. δρυτόμος.