δυσχειμέριος

δυσχείμερος

δυσχείμων
δυσ·χείμερος, ος, ον :
1 dont le climat est rigoureux, Il. 2, 750 ; Hdt. 4, 28 ; Eschl. Pr. 15 ; Eur. Alc. 68 ; Arstt. H.A. 9, 28 ; Hdn 3, 6, 22, etc. ; fig. rigoureux, affreux, Eschl. Pr. 746, Ch. 271 ||
2 qui supporte difficilement l’hiver ou le froid, Arstt. H.A. 8, 10, 5 ; Geop. 19, 2 et 6.
Étym. δ. χεῖμα.