δυσχείμερος
δυσχείμωνδυσ·χείμερος, ος,
ον :
1 dont le climat est
rigoureux, Il. 2,
750 ; Hdt. 4,
28 ; Eschl. Pr. 15 ; Eur. Alc. 68 ; Arstt. H.A. 9, 28 ; Hdn 3, 6, 22, etc. ; fig. rigoureux,
affreux, Eschl. Pr. 746, Ch. 271 ||
2 qui supporte
difficilement l’hiver ou le froid,
Arstt. H.A.
8, 10, 5 ; Geop. 19, 2 et 6.
Étym.
δ. χεῖμα.