δυσχώρητος

δυσχωρία

δυσχώριστος
δυσ·χωρία, ας (ἡ) difficulté d’un lieu, d’un terrain, Xén. Cyr. 1, 6, 37 ; Plat. Menex. 245a ; au plur. Xén. Cyr. 1, 6, 35, etc. ; Isocr. 132d.
Étym. δ. χώρα.