δυσέργημα

δυσεργής

δυσεργία
δυσ·εργής, ής, ές [ῠ] c. δύσεργος I, Paus. 3, 21, 4 ; App. Iber. 71, Syr. 37, Mithr. 94, Civ. 5, 12 ||
E Cp. -έστερος, Orib. p. 19 Mai.