δυσ·φύλακτος, ος, ον
[
φῠ]
1 difficile à surveiller,
à garder, Alex. (Stob. Fl. 73, 42) ; Str. 420 ; DC. 56, 33 ||
2 dont il est difficile de
se garder, Eur. Ph. 931, Andr. 729 ; Pol. 8, 22, 10 ;
DC. 40, 20
||
Sup. -ότατος, Lgn 3, 3.
Étym.
δ. φυλάσσω.