δυσσεϐία

δυσσεϐῶς

δύσσηπτος
δυσσεϐῶς, adv. avec impiété, Eur. fr. 822 ; Clém. Adm. p. 24 ||
E Ion. δυσσεϐέως, Sib. p. 188.
Étym. δυσσεϐής.