δυσστόχαστος

δυσσύμϐατος

δυσσύμϐλητος
δυσ·σύμϐατος, ος, ον [] qui s’associe difficilement à, qui répugne à, avec πρός et l’acc. Plut. M. 661c.
Étym. δ. συμϐαίνω.