δυσημής

δυσήνεμος

δυσηνιάστως
δυσ·ήνεμος, ος, ον [ῠ] où souffle un vent violent, DP. 759 ||
E Dor. δυσάνεμος [ᾱ] Soph. Ant. 591.
Étym. δ. ἄνεμος.