δηλήμων

δήλησις

δηλητήρ
δήλησις, εως (ἡ) dommage, mal causé par des malfaiteurs, Hdt. 1, 41 ; en gén. Hdt. 4, 112 ; Th. H.P. 7, 13, 4.
Étym. δηλέομαι.