δημόθροος-ους

δημοκηδής

Δημοκήδης
δημο·κηδής, οῦ (ὁ) qui soigne les intérêts du peuple, Str. 652 ; DH. 5, 19 ; Plut. Popl. 10.
Étym. δ. κήδομαι.