δημηγορία

δημηγορικός

δημηγόρος
δημηγορικός, ή, όν :
1 qui convient aux harangues publiques, aux discours du genre délibératif, Xén. Mem. 1, 2, 48 ; Plat. Rsp. 365d ; Arstt. Rhet. 3, 12, 5 ; p. opp. à δικανικός, Arstt. Nic. 10, 10, fin ; DH. Dem. 2, etc. ; subst. ἡ δημηγορική (s. e. τέχνη) Plat. Soph. 222c, l’éloquence délibérative (ou parlementaire); τὰ δημηγορικά, Arstt. Rhet. 1, 1, 10, les discours du genre délibératif ||
2 habile à parler en public, Xén. Mem. 1, 2, 48 ; Conv. 4, 6.
Étym. δημηγόρος.