Ἔχεμος

ἐχεμυθέω-ῶ

ἐχεμυθία
ἐχεμυθέω-ῶ [ῡ] être silencieux, discret, Luc. D. deor. 21, 2 ; τὰ ἐχεμυθούμενα, Jambl. Protr. p. 310, les choses secrètes.
Étym. ἐχέμυθος.