ἐχεμυθία

ἐχέμυθος

ἐχενηΐς
ἐχέ·μυθος, ος, ον [ῡ] silencieux, discret, réservé, Syn. Ep. 137 ; Nyss. 2, 219.
Étym. ἔχω, μῦθος.