ἐγρεκύδοιμος

ἐγρεμάχας

ἐγρεμάχη
ἐγρε·μάχας, seul. acc. -μάχαν (ὁ) [ᾰχᾱ] qui excite au combat, Soph. O.C. 1054.
Étym. ἐγείρω, μάχη.