ἔγρεο

ἐγρεσίκωμος

Ἐγρέτιος
ἐγρεσί·κωμος, ος, ον [ῐ] qui excite aux orgies, aux plaisirs de la table, ép. de Bacchus, Anth. 9, 524, 6.
Étym. ἐγείρω, κῶμος.