ἐγρηγόρθαι

ἐγρηγορικός

ἐγρήγορος
ἐγρηγορικός, ή, όν :
1 que l’on fait en veillant, propre à l’état de veille, Arstt. Somn. 2, 19 ||
2 postér. vigilant, Bas. 4, 309 a Migne.
Étym. ἐγρήγορα.