εἰκοσαστάδιος

εἰκοσάφυλλος

εἰκοσετηρίς
εἰκοσά·φυλλος, ος, ον [ᾰ] à vingt feuilles, Th. H.P. 6, 6, 4.
Étym. εἴ. φύλλον.