εἰρήνη

εἰρήνη, ης (ἡ) paix, p. opp. à πόλεμος, Il. 2, 797 ; Xén. Hell. 7, 4, 10 ; εἰρήνην ποιεῖν Ἀρμενίοις καὶ Χαλδαίοις, Xén. Cyr. 3, 2, 12, négocier la paix entre les Arméniens et les Chaldéens ; ἐπ’ εἰρήνης, Il. 2, 797, en paix ; εἰρήνην ποιεῖσθαι, Eschn. 38, 12, ou διαπράττεσθαι, Xén. Hell. 6, 3, 4 ; πράττειν, And. 25, 30 ; κατεργάζεσθαι, And. 24, 26, conclure la paix ; εἰρήνην ἔχειν, Xén. An. 2, 6, 6, être en paix ; εἰρήνην ἄγειν πρός τινα, Xén. Vect. 5, 13 ; Plat. Rsp. 46b (non εἰρ. ἄγ. τινί), vivre en paix avec qqn ; au sens moral, paix, calme de l’âme, de l’esprit, Eur. Med. 1004 ; Spt. 1 Reg. 20, 7 ; etc. ; NT. Luc. 19, 42 ; Matth. 10, 13, etc. ||