εἰσακοντίζω
εἰσακουστόςεἰσ·ακοντίζω, ion. et anc.
att. ἐσ·ακοντίζω [ᾰ]
1 tr. lancer un javelot ou
des javelots sur : θηρίον,
Hdt. 1, 43, sur
une bête sauvage ; τὴν Χίμαιραν,
Epinic. (Ath.
497b) sur la
Chimère ; avec ἐς et l’acc. Thc. 3, 23 ; abs. Xén. An. 7, 4, 15, etc. ||
2 intr. fig. jaillir,
Eur. Hel.
1588 ||
E Ion. et poét. ἐσ.
Hdt. 1, 43 ;
9, 49 ; Thc.
2, 79 ; 3,
23, etc. ; Eur. l. c. — Seul. impf. εἰσηκόντιζον,
Xén. l. c. ;
ou ἐσηκόντιζον,
Thc. ll. cc. ;
part. pf. εἰσηκοντικώς, Epinic.
l. c. ; prés.
pass. -εται, Phil. 2, 101.