εἰσαφικάνω

εἰσ·αφικάνω [ῐᾱ] c. le suiv. (seul. impf. 3 sg. εἰσαφίκανε) Od. 22, 99 ; Hés. Sc. 45 ; Thcr. Idyl. 22, 29 ; et ao. sbj. 2 sg. poét. εἰσαφίκηαι, Anon. dans Sch.-Pd. P. 6, 19.