εἴσθεσις

εἰσθέω

εἰσθλίϐω
εἰσ·θέω, anc. att. ἐσ·θέω (impf. εἰσέθεον ou ἐσέθεον)
1 courir dans, DC. 62, 16 ||
2 accourir, courir vers, Ar. Av. 1169 ; Philstr. V. Ap. 1, 28 ||
E ἐσθ. Ar. DC. ll. cc.