ἐκϐιάομαι-ῶμαι

ἐκϐιαστής

ἐκϐιαστικός
ἐκϐιαστής, οῦ (ὁ) celui qui arrache de force, Aqu. Prov. 6, 7.
Étym. ἐκϐιάζω.