ἐκχορεύω

ἐκχράω

ἐκχρέμπτομαι
ἐκ·χράω (seul. fut. et ao. impers. ἐκχρήσει, ἐξέχρησε) suffire : τινί, Hdt. 8, 70 (ao.) à qqn.
ἐκ·χράω (3 sg. impf. ἐξέχρη) prédire, acc. Soph. O.C. 87.