ἐκδίκως

ἐκδιφρεύω

ἐκδιψάω-ῶ
ἐκ·διφρεύω (part. ao. pass. -ευθείς) [ῐ] renverser d’un char, Luc. D. deor. 25, 3.
Étym. ἐκ, δίφρος.