ἐκκλίνω

ἔκκλισις

ἐκκλιτέον
ἔκκλισις, εως (ἡ) [λῐ]
1 déclinaison d’un astre, Plut. M. 929c ||
2 action d’éviter, Plut. M. 1037f ; Sext. 226.
Étym. ἐκκλίνω.