ἐκκρέμασις

ἐκκρεμής

ἐκκρήμνημι
ἐκκρεμής, ής, ές, suspendu, en parl. d’une besace, Hdn 1, 9, 7 ; fig. ἐκκρ. τινος, Anth. 5, 247 ; ἐπί τινι, Anth. 5, 241, suspendu à qqe ch. (à une espérance, etc.).
Étym. ἐκκρέμαμαι.