ἐκκρίνω

ἔκκρισις

ἐκκριτέον
ἔκκρισις, εως (ἡ) [ῐσ]
1 sécrétion, Arstt. Meteor. 1, 4 ; Arét. 31, etc. ||
2 p. suite, excrément, Arstt. H.A. 7, 2.
Étym. ἐκκρίνω.