ἐκλειπτικός
ἐκλείπωἐκλειπτικός, ή,
όν :
1 qui concerne les
éclipses, Plut. Rom. 12, Æmil. 17, Dio. 24, M. 145c, 923a, 933e ;
subst. ἡ ἐκλειπτική, Plut.
M. 932a, 1028d, éclipse ||
2 subst. ὁ ἐκλ. (s. e. κύκλος), Cleom. 90, 3 ;
Theol. 16,
l’écliptique.
Étym.
ἐκλείπω.