ἔκμαξις

ἐκμαραίνω

ἐκμαργόω-ῶ
ἐκ·μαραίνω [μᾰ] faire se faner, faire se flétrir, Th. Ign. 11 ; Anth. 12, 234, 4 (ao. ἐξεμάρανε) ; au pass. se faner, se flétrir, Thcr. Idyl. 3, 30.
Étym. ao. pass. ἐξεμαράνθη.