ἐκπλέω

ἔκπλεως

ἔκπληγεν
ἔκ·πλεως, ως, ων :
1 tout plein de, gén. Eur. Cycl. 247, 416 ||
2 complet, Xén. Cyr. 6, 2, 7 ||
3 abondant, Xén. Cyr. 1, 6, 7.
Étym. cf. ἔκπλεος.