ἐκπλήρωμα

ἐκπλήρωσις

ἐκπληρωτής
ἐκπλήρωσις, εως (ἡ) action de remplir, de combler, Spt. 2 Macc. 6, 14 ; NT. Ap. 21, 26 ; Diosc. 1, 69 ; Phil. 1, 64 et 94 ; fig. τῶν ἐπιθυμιῶν, DH. 6, 86, satisfaction des désirs.