ἐκπορθήτωρ

ἐκπορθμεύω

ἐκπορίζω
ἐκ·πορθμεύω (seul. pf. pass. 3 sg. ἐκπεπόρθμευται) transporter sur un navire hors de, gén. Eur. Hel. 1179 (pf. pass. au sens pass.) ||
Moy. m. sign. Eur. Hel. 1517.
Étym. pf. pass. au sens moy.