ἐκπυητικός

ἐκπυΐσκω

ἐκπυνθάνομαι
ἐκ·πυΐσκω [ῡ] faire suppurer, d’où au pass. suppurer, Hpc. Progn. 41, 41 ; 44, 53.
Étym. ἐκπυέω.