ἔκπυρος

ἔκ·πυρος, ος, ον [ῠ] brûlant, ardent, enflammé, Str. 697 ; adv. ἔκπυρα, Anth. 5, 82, chaudement ||

Cp. -ώτερος, Th. C.P. 2, 19, 4.

Étym. ἐκ, πῦρ.