ἐκρίθην

ἔκριν

ἐκρινέω-ῶ
ἔκ·ριν, gén. ινος (ὁ, ἡ) [ῑ] au nez saillant ou long, Arét. Caus. m. diut. 2, 13.
Étym. ἐκ, ῥίς.