ἔκτιμος

ἐκτιναγμός

ἐκτινάσσω
ἐκτιναγμός, οῦ (ὁ) [ῐ] secousse, ébranlement, Phil. 1, 415 ; Spt. Nah. 2, 10.
Étym. ἐκτινάσσω.