ἐλασία

ἐλασίϐροντος

ἐλάσιος
ἐλασί·ϐροντος, ος, ον [ᾰ]
1 qui lance le tonnerre, Pd. fr. 108 ||
2 lancé comme le tonnerre, Ar. Eq. 626.
Étym. ἐλάω, βροντή.