ἐλαχύς

ἐλάω-ῶ

ἐλάω
ἐλάω-ῶ (impf. ἔλων ; fut. ἐλάσω, d’où ἐλῶ ; ao. et pf. inus.) c. ἐλαύνω ||
E Prés. ἐλάω, A. Rh. 3, 411 ; 3 sg. ἐλάει, Anth. 14, 14 ; p. contr. ἐλᾷ, Pd. N. 3, 74 ; 3 pl. ἐλάουσι, Sib. 3, 239 ; 3 pl. épq. ἐλόωσι, Opp. H. 5, 244 ; impér. ἔλα, Pd. I. 5, 38 ; Eur. H.f. 819 ; Anth. 7, 89 ; inf. épq. ἐλάαν, Il. 8, 45 ; 13, 27 ; part. ἐλάων, Hh. Merc. 342 ; A. Rh. 2, 80 ; fém. ἐλάουσα, Nonn. D. 7, 139 ; acc. ἐλῶντα, Hh. Merc. 355 ; plur. épq. ἐλόωντες, Opp. H. 2, 548. Impf. itér. ἐλάασκον (vulg. ἐλάεσκον) A. Rh. 1, 733 ; 2, 1, 1071. Fut. ἐλῶ, Eschl. Eum. 75 ; Soph. Aj. 504 ; 2 sg. ἐλᾷς, Eur. Bacch. 1334 ; 3 sg. ἐλᾷ, Soph. O.R. 418 ; Xén. Eq. 3, 9 ; Dém. 21, 131 ; 2 pl. ἐλᾶτε, Ar. Eq. 243 ; 3 pl. ἐλῶσι, Eur. Alc. 951 ; Hdt. 1, 207 ; Xén. Eq. 3, 9 ; épq. ἐλόωσι, Il. 13, 315 ; inf. ἐλᾶν, Eur. Med. 70 ; Hdt. 7, 10 ; Plat. Theag. 129d ; épq. ἐλάαν, Od. 5, 290 ; part. ἐλῶν, Hdt. 2, 162 ; Xén. An. 1, 8, 10 ; Cyr. 6, 2, 17.
Étym. cf. ἐλαύνω.